BAHH wijn!

29 oktober 2016 - Brikama, Gambia

Maandag 17 oktober ging ik in de ochtend naar de WC, en tot mijn verbazing was ik niet alleen in de badkamer, een grote kakkerlak zat op de bad rand. Ik ging een glas halen om hem te vangen, maar uiteindelijk was de kakkerlak te snel, hij verschoof zich achter de shampoo bus, en terwijl ik de bus aan de kant zette kroop kakkie snel naar een andere shampoo bus. Dus de kakkerlak was te snel op de maandag ochtend, het glas was te klein, en uiteindelijk kroop de kakkerlak achter de badrand, nou prima uit het zicht..
Op stage zijn we de dag begonnen in de tuin van Tanka Tanka. We deden net alsof het niet warm was en al het onkruid werd weggehakt. Het onkruid kwam tot onze heup, en we kwamen grote sprinkhanen en slakken van zo’n 10 cm tegen. Nadien hadden we een gesprek met Omar (psychiatrisch verpleegkundige/chef) over ons project, het was een goed gesprek. Vervolgens hebben Saskia en ik meegekeken met het artsen spreekuur. Hiervoor kwam er een arts die de patiënten ongeveer 5 minuten per patiënt zag en aan de hand daarvan beoordeelde of de patiënten met ontslag mochten en wat voor een medicatie ze moesten krijgen. Ik vond dat er veel dezelfde vragen werden gesteld, en in mijn ogen leek het alsof er meer geschreven werd dan met de cliënten gepraat. Daarnaast zaten er echt veel mensen bij, en liepen er veel mensen in en uit, goed voor de rust van het spreekuur.  ’s Avonds zouden de jongens koken, maar omdat ze de wraps waren vergeten te kopen hebben we aan ‘thuis opgehaald’ gedaan, de grote broer van thuisbezorgd en dat gaat als volgt: Je gaat naar het restaurant (een van de weinige van Brikama). Daar vraag je wat er vandaag op het menu staat (want dat wisselt per dag) en dit bel je door aan de thuisblijvers. Vervolgens geef je de bestelling door, en enige tijd later wordt je bestelling meegenomen door je huisgenoten. Ik had kip met rijst, erg verrassend maar zoooo lekker gekruid, voor herhaling vatbaar die ‘thuis opgehaald’. De buurvrouw kwam ook nog eten brengen, maar wij waren erg blij dat Sylva dit lekker vond als ontbijt.. Vandaag was ik nog niet helemaal fit, maar gelukkig voelde ik mij dinsdag in de loop van de dag weer fit. Vandaag op stage heb ik verschillende cliënten gevraagd wat ze wouden doen en heb ik samen met hun activiteiten ondernomen. Zo is er een autistische vrouw, en het leek me goed om met haar wat te doen, dit omdat zij zelf niet instaat is om iets te ondernemen en veel rondloopt en roept. Toen ik haar vroeg wat ik wou doen reageerde een andere cliënt dat ze niets kon behalve schreeuwen en rondlopen, voor mij meer reden om met haar wat te ondernemen. Uiteindelijk heb ik een papier en kleurtjes gepakt en heeft ze getekend. Erg mooi om te zien dat ze zich goed kon concentreren en volledig gefocust met de tekening bezig was. In de tijd dat ik hier ben he ik haar nog niet zo rustig en tevreden gezien. Daarnaast heb ik met een andere cliënt vier op een rij gespeeld, en ondanks dat ze het doel van het spel niet leek te begrijpen had ze de grootste schrik. Ook heb ik met een cliënt gedjembeed, erg leuk dat er veel cliënten enthousiast waren en meededen. Zo was er een cliënt die tijdens het drummen steeds begon te lachen, en toen ik doorvroeg vertelde hij dat hij aan thuis moest denken. Thuis speelde hij ook djembé en hij vond het prettig om hier aan te denken. Erg leuk dat ik op voor ons zo eenvoudige manier mensen heb laten genieten en plezier hebben gehad. Neemt niet weg dat ik vandaag ook door twee cliënten dood werd gewenst, kleinigheidje hou je toch. Na het werk naar de markt bij Turntable geweest, hier kun je meer groente kopen als bij de Brikama markt. En nadat we groente en kip hadden gevonden met de bustaxi terug naar huis, dit maal met een bevroren kip op mijn schoot. Ik kan je vertellen, het werd een soepzooitje met een bevroren kip die alleen in een krant werd gewikkeld. Maar je moet er wat voor over hebben om ‘griepsoep’ te maken. Omdat veel van ons niet fit waren had ik bedacht om kippensoep te maken. En na drie uur in de keuken, mocht het resultaat er zijn. Iedereen vond het erg lekker en de complimenten vlogen om mijn oren: ‘Dit is nog lekkerder dan mijn moeder het maakt’, ‘hoe kunnen we dit nog overtreffen’ en ‘het smaakt echt als thuis’. Al deze complimenten hebben ervoor gezorgd dat de kippensoep naast ‘griepsoep’ ook ‘heimwee soep’ als bijnaam heeft gekregen.

Woensdag 19 oktober was er spontaan een groepstherapie, de eerste therapie die ik hier heb gezien. Aan het begin waren er 30 cliënten en ik denk zo’n 15 stafmembers. Eerst was er kort een soort theorie, dit was voor Nederlandse begrippen erg minimaal en ging over familierelatie. Nadien mochten cliënten hun verhaal doen over problematiek en familie relaties. Wat ik jammer vond is dat de cliënten enkel hun verhaal deden en er niet werd doorgevraagd of wordt gekeken iemand er een volgende keer mee om gaat. Daarnaast konden cliënten allemaal in en uitlopen wanneer ze wouden, iets met privacy ofzo.. ’s Middags de was gedaan met het wasbord, onze nieuwe aanwinst. Dit werkt wel prettig, ondanks de spierpijn de dag erna. Na het wekelijkse voetenbadje met Suzan een spel gespeeld (1000-en) en ’s avonds lekker makkelijk gegeten, Noodles.

Donderdag de 20e voor het eerst meegeholpen met het douchen/aankleden van de patiënten. Ik stond bij het aankleden, hier krijgen de patiënten kleding toegewezen om daar aan te trekken. De plek waar ze dit doen is in een soort gang waar alleen een ijzeren hek (waar iedereen door heen kan kijken) voor zit. IK vond dit echt raar, omdat alle cliënten er zo langs kunnen lopen. In mijn ogen leken veel patiënten zich hier ook niet fijn bij te voelen. Nadien bij het medicatiedelen gekeken, en waar mijn collega’s van het ziekenhuis wel weten dat wij dat in alle rust moeten doen, staan er hier minimaal 50 cliënten om je heen.. Ze werken met allemaal uitzetbakjes, die allemaal door elkaar liggen, en in elk bakje zit de naam van een patiënt. En vind dan maar eens de goede patiënt en het goede bakje, met zoveel mensen om je heen. ’s Middags meegekeken met 1 op 1 therapie (in dit geval 1 op 3 therapie), en deze therapie had nog best veel overeenkomsten met in Nederland. Het gesprek ging over de problematiek van de cliënt en hoe hij/zij het beleefde. Dit hebben we bij twee cliënten gedaan, helaas was het laatste gesprek in het Wolf (Gambiaanse taal). Na het werk lekker naar de zee geweest, de golven waren erg hoog. En omdat het niet echt veilig was om te zwemmen alleen even afgekoeld in het water. Op de terugweg bepakt en bezakt in de bustaxi, we hadden erg veel boodschappen gedaan. En ’s avonds gekookt met Suzan (kip zoet/zuur). Grappig trouwens om te vertellen, toen Suzan en Saskia vandaag koffie gingen halen (net buiten Tanka Tanka) waren er wat mensen zand van de weg in een kruiwagen aan het scheppen. Ze hadden zand nodig en gebruikte hiervoor het zand van de weg, en wij ons maar afvragen hoe die kuilen in de weg komen. Ik moest hard lachen toen ik het hoorde, gewoon lekker praktisch in korte termijn oplossingen denken.

Vrijdag meegekeken op de Nursery school (kinderen van ongeveer 3-4 tot 7-8 schat ik). Er waren drie klassen waar les werd gegeven, ze zongen liedjes, kregen les in lezen en schrijven en mochten ook even buiten spelen. Toen we terug waren hebben we grote schoonmaak gehouden: de kast opgeruimd, kookwas gedaan, wc schoongemaakt en het fornuis schoongemaakt (gelukkig was dit helemaal niet nodig). Het fornuis was al zo toen we hier waren, en we hadden niet gedacht dat het zo schoon zou worden, maar het is als nieuw. Ik was best een beetje trots op het nieuwe resultaat. Na een lunch bij Alex, naar het strand gegaan. Helaas konden we weer niet zwemmen omdat er een rode vlag was.

Zaterdag hadden we afgesproken om om 10.30 uur naar het Monkey park te vertrekken, maar omdat we al aardig zijn gewend aan de gambiaanse cultuur werd het Gambian Timen (dit is erg flexibel). Al vrij snel zagen we aapjes, en met de pinda’s in onze hand klommen er wat aapjes op onze schouders. Na heel wat foto’s zijn we verder het bos in gegaan waar we nog meer apen zagen, nog meer foto’s hebben gemaakt en hebben genoten van de natuurwandeling. Bijna op het eind zagen we een aap, en toen ik een foto van hem maakte sprong hij nogal enthousiast op mijn schouder. Oké dan maken we weer wat foto’s, haha. Toen we verder liepen merkte ik dat de aap mij gekrabd had, het leek erop dat hij grip nodig had en hiervoor mijn huid had gebruikt. Ik was hierdoor vier schrammetjes rijker. Dus na een lunch op het strand even met thuis gebeld. Even gehad over de verzekering, maar ook gezellig gepraat. Mocht van mijn vader niet meer zulke gevaarlijke dingen doen, als dit al gevaarlijk is.. haha. Uiteindelijk met Sas en Sam naar Afric Med geweest waar Sas en ik een inenting tegen Rabiës kregen. Ondanks dat de arts andere prioriteiten leek te hebben hadden we uiteindelijk onze eerste vaccinatie binnen. Gelukkig waren we alle twee voordien al ingeënt waardoor we nu een inenting moesten en dinsdag nog een (i.p.v. 5).

Zondag zijn we naar Lamin Lodge geweest. Dit is een mangrove, en ik heb hier geleerd dat dit een Nederland woord is, ik had er nog nooit van gehoord. We gingen met de pickup ernaar toe, en daar kregen we eerst wat informatie. Daarna gingen we met een bootje de rivier op maar gingen we ook een stuk lopen. We waren eerst nat tot onze kuiten, maar uiteindelijk waren we wel nat tot onze middel. De natuur was erg mooi, en daar heb ik ook zeker foto’s van gemaakt om jullie een klein beetje mee te laten genieten. En er waren rijstvelden, veel rijstvelden. We zijn op een eilandje geweest waar mensen erg lokaal leefde. Een vrouw was water uit een put aan het scheppen, en ook ik mocht een emmertje water naar boven halen. De mensen verbouwden van alles en hadden dieren om te eten. We hebben hier een erg simpele douche/wc gezien, een emmer water als douche en een gat al wc. Ook maakten ze palmwijn, wat de Gambianen ons lieten proeven. Maar BAHH ik heb nog nooit zulke vieze wijn gehad, het had iets weg van azijn, maar ik twijfelde of dat niet nog lekkerder was. Gek dat de wijn geen alcohol had, dit kwam omdat het vers gemaakt was, en de alcohol komt pas als het een paar dagen staat. Ook zagen we een olifantenboom, dit is een erg grote boom waar je als je goed kijkt, allemaal olifanten in kunt zien. Je kon zelfs in de boom dit hebben we dus gedaan. En ik heb de boom geknuffeld, kan ik die ook afvinken in m’n bucketlist boek.  Na Lamin Lodge nog naar de markt in Serekunda geweest, de vorige keer hebben we hier maar kort rondgekeken, maar nu zagen we hoe groot het was. Op de weg terug zag ik een man zonder benen, en waar mensen in Nederland dan in een rolstoel zitten of een prothese hebben, liep deze man op zijn armen. We hebben het weekend afgesloten met een heerlijke salade bar aan onze keukentafel. 

Foto’s

6 Reacties

  1. Lidy:
    29 oktober 2016
    Weer mooi verhaal....op zaterdag gasstel schoonmaken...pitjes in azijn en schoonmaken met brillo deed oma altijd❤..... zet de traditie voort..
    Hier ook alles oké. ...gr Lid Henk
  2. Ria van Donkelaar:
    29 oktober 2016
    Wat een indrukwekkend verhaal!!
    Ik zie het voor me zo gedetailleerd geschreven.
    Ik denk een life changing event.
    En wij maar "druk" zijn met ons verpleegkundig dossier en verpleegkundige diagnoses...
    Hier leer je pas en misschien wel door jouw bagage klinisch redeneren.
    Stark wark deerne
  3. Jan en willie:
    29 oktober 2016
    Weer een mooi verslag leuk om te lezen maar wees wel voorzichtig hoor fijn dat het goed gaat en je geniet groetjes jan en willie
  4. Wilma de Boer:
    30 oktober 2016
    Marinke, Wat lief van je ons zo op de hoogte te houden met de adventuren daar. Je schrijft net zo gezellig as je praat. Wat zou je Oma er van genieten. Jouw leven word "rijker" door al deze ervaringen. You are blessed! Hugs aunt Wlma
  5. Joke Lensink:
    30 oktober 2016
    Weer heerlijk genoten van je smakelijke verhalen.
    Wat bijzonder om allemaal mee te maken!
    Toen ik de titel las dacht ik: waar is het mis gegaan met Marinke, maar nu ik het verhaal heb gelezen ben ik gerust gesteld ☺.
    Fijn om weer een kijkje in jouw leven te hebben. En wat heerlijk dat je daar met zulke kleine dingen mensen blij kunt maken.
    Dikke smakkerd, moeders.
  6. Mieni:
    31 oktober 2016
    Mariatou Jallow,
    Wat een verhalen. Prachtig. We genieten er van.
    Moar één ding:
    Ik dacht altied daj nog wal op ow moader zollen lieken, maor in 1 opzicht toch neet. Daj toch neet wet dat wien een peusken mot stoan veur dat et écht lekker is. En de kunst is dan um d'r neet te lange met te wachten um em leug te drinken.
    (toch Joke?)
    Groetjes van Bennie (Mosi)en Mieni ( Checke) om maar in Afrikaanse namen te blijven